Lessons of History

در این کتاب محققانه و پر مغز ویل و آریل دورانت موفق شده‌اند عصاره ای از گنجینه دانش و تجربه خویش را از چهل سال کار روی ده جلد کتاب جاودانی «داستان تمدن» به خوانندگان عرضه کنند. این کتاب برآوردی است از تاریخ بشر و پر از موشکافی در تجربیات بشر تکامل تمدن، فرهنگ انسان، ویل و آریل دورانت با تکمیل مساعی دوران زندگی خود نظری بگذشته می‌اندازند و میپرسند تاریخ درباره طبیعت رفتار و چشم انداز آینده بشر چه میتواند بگوید و با کاوش در زندگی مردان بزرگ، عقاید با ارزش و حوادث بزرگ گذشته بدنبال معنای سفر دراز بشریت در خلال جنگ، پیروزی و خلاقیت میگردند و در تکاپوی آنند تا ما راهنمائی شویم که عصر خویشتن را بشناسیم.

به عقیده آنها تاریخ فقط بیاد آورنده تهدید آمیز خطاها و جرائم بشری نیست بلکه همچنین به طرزی تشویق آمیز یاد آور ارواح خلاقه..... جهان وسیع ذهن است که در آن هزاران قدیس، سیاستمدار، مخترع، دانشمند، شاعر، هنرمند، موسیقیدان، عاشق و فیلسوف همچنان زندگی میکنند، سخن میگویند، می‌آموزند، حجاری میکنند و نغمه میسرایند....

این کتاب به این منظور به رشته تحریر درآمد که جزوی از مجموعه ۱۰ جلد «داستان تمدن» باشد «درسهای تاریخ» اصاله کتابی عمیق و اساسی در تاریخ و فلسفه است.

اینک ما با توانائی بسیار بیشتر قادر هستیم آنچه از نیاکانمان به ما ارث رسیده به نسل بعدی منتقل کنیم زیرا این امر شامل آنچه پس از آن از یونان آمده نیز هست و این گنجینه پر بهاتر از گنجینه لئوناردو میباشد زیرا شامل آن و نیز شامل نهضت ایتالیا و غنی تر از ظهور ولتر است به این دلیل که نهضت روشنفکری در فرانسه و جدل در وحدت‌گرائی را هم در بر میگیرد. اگر علیرغم تاکید ما پیشرفت امری واقعی است، برای این نیست که ما سالمتر، بهتر و عاقل تر از بچه‌هائی که قبل از ما به دنیا آمده‌اند زاده شده‌ایم بلکه به این علت است که ما وارث ارثیه‌ای بس بیشتر نسبت به آنچه آنها به ارث برده‌اند هستیم، پایه‌ای بلندتر در دانش و هنر است که ما را نگاه داشته، این گنجینه توارث هر روز بزرگ و بزرگتر میشود و نصیب بشر میگردد.

تاریح بیش از هر چیز دیگر خلاق و نگاه دارنده این میراث است. پیشرفت این میراث را روی هم جمع میکند، نگاه میدارد و در دسترس استفاده همگان میگذارد. در نظر ما که تاریخ میخوانیم، تاریخ فقط یادآور خطاها و جنایات بشر نیست بلکه یادآور بزرگان و استادان است و با این نظر گذشته جائی، وحشتناک و نا خوش آیند نیست، بلکه تاریخ شهری سماوی است کشوری است به غایت گسترده، مملو از افکار که در آن هزاران مقدسین، حکمرانان، عشاق، فلاسفه، مخترعین، شعرا و دانشمندان همچنان میزیند، سخن میگویند، تعلیم میدهند، طراحی میکنند و نغمه میسرایند. تاریخ نویس به این خاطر معنائی خاص در به وجود آمدن بشر نمی‌بیند جز آنچه بشر بدان می‌افزاید. بگذارید مفتخر باشیم که شاید خودمان نیز معنائی به زندگیمان بدهیم و شاید معنائی که فراسوی مرگ است. یک فرد خوش‌بخت میتواند قبل از مرگ آنچه ذخیره معنوی کسب کرده است به فرزندانش منتقل کند و تا آخرین نفس از این کار مانای خویش شکرگزار شود و آگاه خواهد بود که این عمل ما در برکت دهنده زندگی معنویش خواهد بود.