Memoirs of Eskandar Firouz [Persian]

درباره کتاب

اسكندر فيروز پس از دريافت ليسانس مهندسي از دانشگاه ييل(Yale)، نخست دو سال در شركت مهندسي در غرب امريكا (متعلق به شركت موريسون كنودسن) مشغول به كار شد و سپس به ايران مراجعت كرد و چندين سال در بخش خصوصي فعاليت داشت.

او از سال 1345 وارد كار دولتي شد‌‍؛ ابتدا رئيس سازمان شكارباني و نظارت بر صيد و پس از آن رئيس سازمان حفاظت محيط زيست كه خود مؤسس اين سازمان نيز بود.

مسئوليت اسكندر فيروز در سمت رئيس سازمان حفاظت محيط زيست و معاون نخست وزير تا 1356، يعني آغاز تحولات سياسي در ايران، ادامه داشت.

تصويری را که رو و پشت جلد ديده ميشود عکسی است که نويسنده از هلی‌کوپتر از بالای درياچه تشک در استان فارس در 1353 گرفته بود. در گوشۀ راست پشت جلد درياچه بختگان به رنگ سفيد می درخشد. بختگان بزرگترين درياچه فارس و باحدود 136000 هکتار در رديف سوم در ميان درياچه‌های کشور بوده است و در اين دوران طبق توافقی بين محيط زيست و وزارت نيرو، در اوايل دهه 1350، وزارت نيرو متعهد شد که ميزان جريان آب رود کر به داخل درياچه بختگان  هيچ گاه از 2 متر مکعب در ثانيه کمتر نباشد.

با ناديده گرفتن اين توافق و ساير ضابطه ها در طی سالهای اخير، اين درياچه بزرگ و زيبا، با مزايای هيدرو گرافيک فراوان و مأوای چند صد هزار پرنده مهاجر و بومی ارزشمند، خشکانده و از نقشه ايران محو شده است (صفحه 386 کتاب).با ناديده گرفتن اين توافق و ساير ضابطه ها در طی سالهای اخير، اين درياچه بزرگ و زيبا، با مزايای هيدرو گرافيک فراوان و مأوای چند صد هزار پرنده مهاجر و بومی ارزشمند، خشکانده و از نقشه ايران محو شده است (صفحه 386 کتاب).

در اين كتاب، اسكندر فيروز زندگي خود را در كودكي و نوجواني در چهار كشور مختلف به اختصار شرح مي دهد و پس از آن مي پردازد به سرآغاز و تكامل علاقه و دانش خود به طبيعت و به محيط زيست.

او، سير تحول در زمينه (كنسرويشن) و حفاظت محيط زيست در ايران را از سال هاي دهه 1340 به شكلي جالب توجه توضيح مي دهد.

پيشگام و پيشرفته بودن ايران در اين سال ها و در اين زمينه مورد تائيد سازمان هاي بين المللي مرتبط با محيط زيست (UNESCO ،IUCN، و …) بود تا آنجا كه قرار بود اسكندر فيروز در سال 1977 به سمت رئيس اتحاديه جهاني حفظ منابع طبيعي(IUCN) انتخاب شود كه به دلايل روشن اين انتخاب عملي نشد.

اسكندر فيروز با اينكه امروز خود را سالخورده مي داند اما هنوز علاقه خود را به حفظ محيط زيست از دست نداده كه نمونه آن انتشار كتاب نفيس، حيات وحش ايران (مركز نشر دانشگاهي با همكاري دايره سبز، 1378) و كتاب ديگري در همين زمينه در انگلستان نشر شد.

Description

Eskandar Firouz is recognized as the father of environmental protection and conservation in Iran.
His memoirs begin with his early life in Tehran, and how he was sent abroad as a young child to further his education, first in Germany, then in the United States at the Lawrenceville Preparatory School and later at Yale University. Upon returning to Iran, he writes of how his love of the sport of hunting led him to a lifelong interest and affection for his country s geographical diversity. Iran has vast deserts, pristine forests, and singular wetlands. Having observed the uncontrolled depletion of the country s natural resources and wildlife, made him recognize the critical need for environmental conservation. His efforts, in 1971, led to the creation of the Iranian Department of the Environment, and the passing of the Environmental Protection Law. Serving as the department s director and as a deputy to the prime minister, he helped create Iran s wildlife refuges, national parks, and botanical gardens. He was the originator of the internationally renowned Pardisan project, an ecological initiative that included zoological parks, natural history museums, and aquariums. He also served as vice president of the International Union for the Conservation of Nature and Natural Resources, and was a participant at the United Nations meetings dealing with environmental issues, including the Stockholm Conference on the Human Environment.
The accounts of his exploration of the wildlife of Iran, Central Asia and Africa will hold the reader s attention.
This is his fourth book. In 2000, The Fauna of Iran, was honored as book of the year by the Association of Iranian Publishers.